نحوه ی کاربردروانکاوی درنقدادبی دستخوش دگرگونی های بسیاری شده زیرا  وقوع تحولات جدیددرهردوی این زمینه ها،سبب تغییراتی درشیوه ی انجام نقدگردیده است.درنتیجه توجه منتقدازروانشناسی به خواننده وفراترازخواننده به رابطه ی نویسنده،خواننده،متن وزبان معطوف گردیده است.(حسین پاینده ، 1387 )

درابتدای پیدایش نقدروانکاوانه،ادبیات عمدتابرده ی سخن اربابانه ی روانکاوی بودوبرایاعتباربخشیدن به یافته های بالینی آن استفاده می شد. (دکترمحمدصنعتی،1383)
دراین پروژه تعدادی ازاشعارمولاناراموردبررسی ونقدیونگی قرارداده شده  تا  اثبات شودمولانا درچه شرایطی وباچه اهدافی آثارش رادرغزلیات شمس سروده ومنظور وی ازسرودن این آثارچه بوده است . 

به گفته مرشدش حضرت شمس:  
من گنگ خواب دیده و عالم تما م کر
من عاجزم ز گفتن و خلق از شنیدنش